Canta polifonica
Chant polyphonique
Obraders de canta
L’Esquireta que perpausa a tots, obraders de canta, dus dimarç per mes a la sala de las hèstas de Lescar.
Que trobaratz las cantas principaus suu «liberet blu» de L’Esquireta.
Cantar a casa
Biarn, «país de las cantas»
«La canta qu’ei pertot : en las hèstas, las amassadas hestivas e quitament las escadenças mei tristas on serveish d’exutòri.»
La canta tradicionau que comença a ua votz, e lèu ua segonda votz que s’i junta, puish, en seguida, ua tresau. A cappella, qu’amia ua emocion vertadera pr’amor de las soas modulacions, deus sons cambia ments de ritme que ne poderé pas dar un instrument de musica. |
«Cantas tà lotas las escadenças, qui parlan sovent d’istòrias d’aulhèrs, d’amor o de militars.»
Lo repertòri qu’ei tant divèrs que André HOURCADE qu’a consacrat a la canta polifonica, ua antologia de 4 volumes, sii uas 1600 cantas repertoriadas.
La transmission orau que damora hèra importanta e que’s persegueish dab los collectatges.
Que i a tanben aquestas darrèras decenias ua creacion de compte har.
Autors e compositors que renaveishen aquera tradicion e que contribueishen a la har víver.
Com cantas de creacion navèra, notem per exemple «Ò mon país», «Amor d’Aussau» o «La Sobirana».
De tant qui son coneishudas e cantadas, aqueras cantas que hèn partida adara de la tradicion.